Λαμία, 1904 - Αθήνα, 1975.  Μαθήτευσε αρχικά κοντά  στον αγιογράφο Γ. Σαραφιανό, στη συνέχεια εγγράφηκε στην Σχολή Καλών Τεχνών (1923 - 1929) όπου μαθήτευσε κοντά στους Γ. Ιακωβίδη, Δ. Γερανιώτη, Π. Μαθιόπουλο και Νικόλαο Λύτρα. Σπούδασε μετά κοντά στους P. Le Daux     και  H. Morisset, στο Παρίσι  (1930 - 1932). Το 1935 έφυγε πάλι για το Παρίσι όπου παρακολούθησε μαθήματα στην Ecole des Beaux Art και στις Ακαδημίες  Chaumiere και Colarossi.

  H συμμετοχή του στην Μπιενάλε Βενετίας μαζί με τους Γ. Σπυρόπουλο, Λ. Λαμέρα, Α. Μυλωνά και Ε. Παπαδημητρίου γνώρισε μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία και συνετέλεσε αποφασιστικά στην επιβολή των πρωτοποριακών τάσεων στην Ελλάδα. Ευαίσθητος στα ιδεολογικά και κοινωνικά προβλήματα του καιρού του, μυημένος σε φιλοσοφικές και κοινωνικές θεωρίες σοσιαλιστικού και χριστιανικού προσανατολισμού, εξοικειωμένος με την αρχαία ελληνική τέχνη, περισσότερο ρεαλιστής και διαφωτιστής , παρά μυστικός, έγειρε σταδιακά προς μια ζωγραφική πληθωρική σε σε ετερογενή μορφικά στοιχεία και επι πλέον φορτισμένη νοηματικά. Παρουσίασε το έργο του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα, Παρίσι, Λονδίνο, Μπιενάλε Σάο Πάουλο (Αργυρό Μετάλλιο), Μπιενάλε  Βενετίας κ.α. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη Ελλάδας, ατις Συλλ. Κουτλίδη, ΜΙΕΤ κ.ά.