Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1881 και πέθανε στην Αθήνα το 1955. Από τα χρόνια της Σμύρνης χρονολογείται ο φιλικός του σύνδεσμος με το συλλέκτη έργων τέχνης Ευριπίδη Κουτλίδη. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Γ. Ιακωβίδη. Το 1908 γράφτηκε στην Ακαδημία του Μονάχου. Μέσα από τρείς βασικές αρχές συγκροτείται η ιδιομορφία του έργου του: (1) Αυστηρές και συχνά μονοχρωματικές, κλίμακες. (2) Γενικευτική απόδοση των μορφών. Τα πρόσωπα στα έργα του είναι συχνά άδεια, χωρίς χαρακτηριστικά. (3) Απώθηση της φυσιοκρατικής αναπαράστασης. Προοδευτικά στο έργο του καταργεί τη προοπτική απόδοση του χώρου, τις φωτοσκιάσεις, το λεπτομερειακό σχεδιασμό. Εισάγει την παραμόρφωση ως εκφραστικό στοιχείο ενός λεξιλογίου που τον συνδέει με άλλους Έλληνες καλλιτέχνες της Σχολής του Μονάχου, όπως ο Νικόλαος Λύτρας, και ο Γ. Μπουζιάνης.

Παρουσίασε το έργο του σε πολλές εκθέσεις. Έργα του βρίσκονται στην ΕΠΜΑΣ, στις Π.Δ. Αθηναίων, Ρόδου, Βόλου, στις  Συλλ. Κουτλίδη, Λεβέντη, στην Τράπεζα της Ελλάδος κ.α.

One of the most talented Greek painters of the first half of the 20^th Century, Triantafyllidis developed both Impressionist and Expressionist elements in his works. A student of Jakobides at the Athens School of Fine Art, and later of Ludwig von Löfftz at the Munich Academy and of Desiré Lucas in Paris, he returned to Greece for good in 1913. Thematically, Triantafyllidis' work encompassed depictions of scenes of everyday life, still lifes, portraits and landscapes, as well as religious subjects towards the end of his career.