|
ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΤΣΑΣ
Στο περιοδικό ΖΥΓΟΣ
VII
Τέυχος 1965 αναφέρονται:
«Ο
κανατάς που έγινε ζωγράφος, του ζωγραφου κ. Αλέκου
Φασιανού.
Στη παραλία της Αιγίνης,
εκεί που είναι τα καφενεία, βρίσκεται το μαγαζί του
Πέτρου Κάτσα. Παλιότερα ήταν κι’αυτό καφενείο, με τον
καιρό όμως οι ντόπιοι το ξεσυνήθισαν. Ο Κάτσαςφτιάχνει
κανάτια και ύστερα τα ζωγραφίζει. Μπαίνοντας στο μαγαζί
του θα συναντήσης ένα γέρο, λιγομίλητο, με άσπρα
μουστάκια, να κάθεται σε μιά καρέκλα, περιτριγυρισμένος
απ’τα καράβια του που κρέμονται στους τοίχους,
ζωγραφιζμένα πάνω σε σέλοτεξ, σε κοινό χαρτόνι ή όπου
αλλού. Τον ρωτώ πως άρχισε να ζωγραφίζη. Λέει ότι πρώτα,
στα παλιά τα χρόνια, οι διάφοροι καραβοκύρηδες του
ζητούσαν να τους ζωγραφίζη τις σκούνες και τα καίκια
τους. Η κυρίως δουλειά ήταν να ζωγραφίζη κανάτια ή να
κάνη επιγραφές στα πλοία και να γράφη τα ονόματα τους
πάνω στα σωσίβια. Ήξερε ν’αναμιγνύη τα χρώματα – σκόνες
του βαρελιού – με λάδι και να κρατά το πινέλο του σε
σταθερή ευθεία. Το πρώτο έργο ήταν θωρηκτό «Αβέρωφ», που
το έκανε από φωτογραφία. Είναι καμωμένο με τελειότητα
και έχει λεπτομέρειες όχι μόνο ζωγραφικές αλλά και
ρεαλιστικές. Τα καράβια που τον έβαζαν να ζωγραφίζει
ήσαν, συνήθως, ψαράδικα με πανιά. Έκανε πρώτα το σχέδιο
πάνω σε ψιλό χαρτί και ύστερα, αφού το μετέφερε στο
χαρτόνι, γέμιζε τις φόρμες με χρώμα όπως δηλαδή έκανε
όταν ζωγράφιζε επιγραφές ή κανάτια. Ίσως γι’ αυτό τα
έργα του έχουν μιά γραμμική σκληρότητα. Γιατί τα
ζωγράφιζε όχι σαν ζωγράφος αλλά σαν επιγραφοποιός. Δεν
το λέω αυτό για να τον μειώσω. Είναι απλώς μιά
διαπίστωση. Οι πίνακες του Κάτσα έχουν μιά ωραιότητα που
δεν μπορεί κανένας να την αρνηθή» |