|
|
|
|
|
Νίκος Νικολάου (1909 - 1986) |
|
|
|
Ο Νίκος Νικολάου (Ύδρα,
1909 – Αθήνα, 27 Ιουλίου 1986) ήταν διακεκριμένος
Έλληνας ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης της λεγόμενης
«γενιάς του '30».
Γεννήθηκε το 1909 στην Ύδρα αλλά μετά το τέλος του Α'
Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένεια του μετακόμισε στην
Αθήνα και εγκαταστάθηκε στην Πλάκα. Το 1929, ο Νικολάου
έγινε δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου
σπούδασε ζωγραφική με δασκάλους τον Ουμβέρτο Αργυρό και
τον Κωνσταντίνο Παρθένη.
Στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών γνώρισε την πρώτη του
σύζυγο και τον ζωγράφο Γιάννη Μόραλη, με τον οποίο
δημιούργησε μακροχρόνια φιλία. Παρουσίασε τα πρώτα του
έργα το 1932 στην έκθεση των μαθητών της Σχολής Καλών
Τεχνών. Το 1935 έγινε μέλος της ομάδας «Ελεύθεροι
Καλλιτέχναι» και συμμετείχε σε έκθεση που οργανώθηκε
στον Παρνασσό. Παρέα με τον Μόραλη, το 1937 έφυγε για να
συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι και στην Ρώμη. Ο
πόλεμος του 1940 τον ανάγκασε να διακόψει τις σπουδές
του και να επιστρέψει στην Αθήνα.
Μετά τον πόλεμο, ο Νικολάου αφοσιώθηκε στην ζωγραφική.
Συμμετείχε στην ίδρυση και τις εκθέσεις της ομάδας
«Αρμός» και το 1947 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του
έκθεση στην αίθουσα τέχνης «Ρόμβος». Από το 1949 ανέλαβε
να φιλοτεχνήσει τοιχογραφίες με την τεχνική της
νωπογραφίας σε διάφορα δημόσια κτίρια, μεταξύ των οποίων
στην Πάντειο Σχολή (σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο).
Από το 1954 συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου
Κουν, για το οποίο δημιούργησε σκηνικά και κοστούμια για
πολλές παραστάσεις. Το 1964 εγκαταστάθηκε στην Αίγινα
μαζί με τη σύζυγο του Αγγέλα Ζουμπουλάκη, και το σπίτι
του εκεί έγινε τακτικός τόπος συνάντησης φιλότεχνων και
διανοούμενων. Την ίδια χρονιά, εκλέχτηκε τακτικός
καθηγητής σχεδίου στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου
δίδαξε για μία δεκαετία διατελώντας και διευθυντής της
μέσα στα χρόνια της Δικτατορίας. Υπήρξε συνεργάτης του
περιοδικού Νέα Εστία.
Κατά την δεκαετία του 1970, ο Νικολάου άρχισε να
ζωγραφίζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο θαλασσινά
βότσαλα. Ταυτοχρόνως ασχολήθηκε με την χαρακτική και με
την εικονογράφηση βιβλίων. Ασχολήθηκε επίσης με τη
γλυπτική, αλλά αυτή παραμένει η λιγότερο γνωστή πλευρά
του έργου του.
Πέθανε στην Αθήνα το 1986. Λίγο μετά τον θάνατό του,
κυκλοφόρησε το μοναδικό του βιβλίο που τιτλοφορείται Η
περιπέτεια της γραμμής στην τέχνη (Αθήνα 1986).
Έργα του Νίκου Νικολάου έχουν παρουσιαστεί σε πολλές
ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το
εξωτερικό. Το 1936 και το 1964 εκπροσώπησε την Ελλάδα
στην Μπιενάλε της Βενετίας και το 1957 στην Μπιενάλε του
Σάο Πάολο.
Το 1991 πραγματοποιήθηκε έκθεση έργων του στην Εθνική
Πινακοθήκη της Ελλάδας. Την άνοιξη του 2005, το Μουσείο
Μπενάκη διοργάνωσε μεγάλη αναδρομική έκθεση με έργα του
Νικολάου. Η ίδια έκθεση μεταφέρθηκε λίγο αργότερα από το
Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού στο Βερολίνο.
Οι πίνακές του — ιδιαιτέρως τα γυμνά και οι
προσωπογραφίες — συνδυάζουν το σύγχρονο εξπρεσιονισμό με
την αρχαία ελληνική και αιγυπτιακή παράδοση, την
αγγειογραφία και τα Φαγιούμ. Παρομοίως λιτές και
εκφραστικές είναι και οι τοπιογραφίες του. Ο ίδιος έχει
γράψει σχετικά: «Τη φύση την είδα μέσα από μια ιδέα που
σχημάτισα βλέποντας τους Έλληνες. |
|
|
|
|
|
Nikos Nikolaou (1909 -
1986) |
|
|
|
Nikos
Nikolaou was a major figure in Greek art during the 20th
century.
In 1929 Nikolaou is admitted into the Athens School of
Fine Arts, where he studied under Konstantinos Parthenis
and Umbertos Argyros.
In 1932, he has his first exhibition when he
participates in the group exhibition of the Athens
School of Fine Arts students and in 1935 he becomes a
member of the group "Free Artists" (Ελεύθεροι
Καλλιτέχναι) and participates in the Parnassos
exhibition. That same year, Nikolaou comes to the
defense of a new artist, Constantine Andreou, whose
artwork was so lifelike he was accused of cheating. This
was the start of a lifelong friendship between the two.
In 1937, Nikolaou follows Yiannis Moralis to Italy and
in 1939 he receives a scholarship to study in Paris.
In 1949 he formed, with other artists including Nikos
Hadjikyriakos-Ghikas, Yannis Tsarouchis, Yiannis Moralis,
Nikos Engonopoulos and Panayiotis Tetsis, the "Armos"
art group. This group had its first exhibition in 1950
in Athens' Zappeion.
In 1960 he moves to Aegina and his house becomes a
meeting place for artists and other luminaries. A few
years later, he manages to convince his long-time friend
and colleague Andreou to buy a house on the island. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|