Ο Νικόλαος Κουνελάκης (Χανιά, 1829 - Κάιρο, 1869) ήταν Έλληνας ζωγράφος.

Γεννήθηκε το 1829 στην Κρήτη από όπου έφυγε σε μικρή ηλικία μαζί με την οικογένειά του λόγω των τουρκικών διώξεων. Εγκαταστάθηκε αρχικά στην Οδησσό και στη συνέχεια στην Αγία Πετρούπολη όπου αργότερα σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της πόλης.

Το 1857 ταξίδεψε στη Ρώμη και τη Βενετία για να εξετάσει από κοντά τα έργα των μεγάλων ζωγράφων της Αναγέννησης και εγκαταστάθηκε τελικά στη Φλωρεντία, όπου έμεινε και εργάστηκε έως το 1867. Κατά την παραμονή του στη Φλωρεντία γνώρισε τη Ζωή Καπλάνη την οποία αργότερα παντρεύτηκε. Ένα χρόνο μετά το γάμο του ζευγαριού, η σύζυγος του Κουνελάκη πέθανε από φυματίωση ενώ και ο ίδιος προσβλήθηκε από την ίδια ασθένεια. Λόγω της φυματίωσης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ιταλία και να εγκατασταθεί στην Αίγυπτο, όπου και τον βρήκε ο θάνατος το 1869 στο Κάιρο

Το όνομα του Κουνελάκη αναφέρεται για πρώτη φορά το 1878 στο περιοδικό "Εστία", όπου γνωστοποιείται η παραχώρηση επτά έργων του καλλιτέχνη στην Πινακοθήκη του Σχολείου των Τεχνών από την πεθερά του, Ευφημία Καμπάνη.

Αν και φαίνεται πως απολάμβανε μιας αναγνώρισης στην Ιταλία όπου δημιουργίες του εκτίθενται στην πινακοθήκη UFfizi της Φλωρεντίας και στο μουσείο Civico της Πάδοβας, τα έργα του Κουνελάκη παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό το 1895 σε έκθεση της Εταιρείας Φιλομούσων. Έργα του παρουσιάστηκαν επίσης στην έκθεση της Εταιρείας Φιλοτέχνων το 1900, στην έκθεση του Πανιωνίου στη Σμύρνη το 1902, στις εκθέσεις της Εθνικής Πινακοθήκης στο Ζάππειο από το 1915 και μετά, στην έκθεση του Συνδέσμου Ελλήνων Καλλιτεχνών το 1917 κλπ. Ιδιαίτερη μνεία έγινε το 1908 στον καλλιτέχνη από τον Κίμωνα Μιχαηλίδη σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Παναθήναια".

Ο Κουνελάκης ασχολήθηκε με προσωπογραφίες και σκηνές εμπνευσμένες από τη θρησκεία και τη μυθολογία. Θεωρείται ως έξοχος προσωπογράφος και ένας από τους κύριους εκπροσώπους κατά τα πρώιμα στάδια του είδους στην ελληνική ζωγραφική. Κύρια γνωρίσματα της ζωγραφικής του είναι ο συγκερασμός της κλασικής αναγεννησιακής δομής, του μέτρου και της αρμονίας με το προσεγμένο σχέδιο και τη μελαγχολική απόδοση των μορφών της γαλλικής σχολής. Στα μυθολογικού περιεχόμενου έργα του είναι φανερή η επίδραση από τον Γάλλο ζωγράφο Ντομινίκ Ενγκρ.

He and his family sought refuge from Turkish persecution in Odessa and later in St Petersburg, where he enrolled at the Academy of FineArts. In 1857 he travelled to Rome and Venice, where he familiarised himself with Renaissance art. He settled in Florence, where he worked successfully until 1867, as testified by his self-portrait in the Uffizi Gallery. Another work of his is in the Museo Civico in Padua. Ill with tuberculosis, he went to Egypt via Athens. In 1878, his mother-in-law, Euphemia Kampani, donated his works to the Athens School of FineArts Gallery. His painting comprised portraits, and biblical and mythological scenes, in which the influences of the Italian Renaissance and French Neoclassicism are evident.

Source: A. G. Leventis Gallery 

Родился он на западе он на западе острова Крит, в городе Ханья. Его семья, спасаясь от турецких преследований, эмигрировала в Одессу, а потом и в Петербург. Именно в Петербургской Академии Художеств Николаос и учился. Потом поехал в Италию, не знаю уж как пенсионер Академии или еще на какие средства. В итоге осел во Флоренции. Потом заболел Туберкулезом, решил, что в жарком и сухом егопетском климате ему будет лучше. Но не помогло, умер в Каире.