Πειραιάς, 1888 - Αθήνα, 1933. Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής τα πήρε από τον Βολονάκη. Σπούδασε ζωγραφική στην Ecole des Beaux - Arts (1909 - 1913).

Αποκλειστική θεματική του είναι η τοπογραφία. Αρχικά διακρίνει κανείς τον ενθουσιασμό του για τες εξωτερικές όψεις των τόπων που ζωγραφίζει. Στα πρώτα οι επιδράσεις από τη ζωγραφική των υπαιθριστών  είναι πρόδηλες. Στην ουσία όμως η δουλειά του παίρνει μια διαφορετική τροπή. Η άνθηση της διπροσωπίας αυτού του καλλιτέχνη δείχνει στα περισσότερα έργα του ώριμου ύφους το ζωγράφο που δεν ζωγραφίζει αυτό που βλέπει, αλλά βλέπει αυτό που ζωγραφίζει. Ο κύριος όγκος της δουλειάς του, που πρέπει να τοποθετηθεί στη δεκαετία του ΄20,  φέρει το τυπικό του ύφος, το οποίο είναι μοναδικό όχι μόνο στην ελληνική  αλλά και στην ευρωπαϊκή τέχνη. Στα έργα αυτά δημιουργεί το δικό του περιβάλλον. Πρόκειται για μια τοπιογραφία. Όπου το θέμα γίνεται αντικείμενο εντυπωσιακών χειρισμών, ώστε να αποβλέπει τον τοπογραφικό, περιγραφικό του χαρακτήρα και να αποκαλύψει τον ψυχογραφικό αφηγηματικό του ρόλο. Κατά την εύστοχη διατύπωση του Δ. Κόκκινου το 1931, με την ευκαιρία  της έκθεσης στην  «Αίθουσα Συντακτών», «εκείνο που τον ενδιαφέρει από την φύση είναι το δραματικό της στοιχείο»

Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις Ελλάδα και στο εξωτερικό, Παρίσι, Λονδίνο κ.α. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη Ελλάδος, στις Π.Δ. Αθηναίων, Ρόδου, στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, στις Συλλ. Κουτλίδη, Κατσίγρα, στη Τράπεζα της Ελλάδος , στην Εθνική Τράπεζα κ.α.