Ο Έκτωρ Δούκας (Σμύρνη, 1885 - Αθήνα, 1969) ήταν διακεκριμένος έλληνας ζωγράφος, που διαμόρφωσε ένα ιδιαίτερο ύφος ανάμεσα στον ακαδημαϊσμό, τον ιμπρεσιονισμό και τον εξπρεσιονισμό.

Ο Έκτωρ Δούκας σπούδασε ζωγραφική αρχικά στην Ακαδημία του Μονάχου στο εργαστήριο τον Λούντβιχ φον Λοφτς (γερμ., Ludwig von Löfftz), και κατόπιν στην Ακαδημία Ζουλιάν (γαλλ., Académie Julian) στο Παρίσι.

Το 1907 εγκαταστάθηκε στο Μόναχο, όπου το 1913 τού απονεμήθηκε τιμητική διάκριση. Ενώ ακόμα ήταν στο Μόναχο, άρχισε να εκθέτει έργα του στην Ελλάδα, όπου και τελικά επέστρεψε. Εκτός από τις ατομικές εκθέσεις, συμμετείχε επίσης σε μεγάλες ομαδικές εκθέσεις όπως στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1934 και στις Πανελλήνιες Εκθέσεις του 1948, του 1952, του 1963 και του 1967.