Αθήνα 1885 - 1959. Ένας από τους τρεις ζωγράφους που μπορεί να θεωρηθεί πατέρας της ελληνικής ζωγραφικής του 20ου αιώνα (μαζί με τον Παρθένη και τον Μαλέα). Επίσης είναι από τους πιο πηγαίους και προσωπικούς δημιουργούς του εξπρεσιονισμού έξω από το γερμανικό γεωγραφικό χώρο.

Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους το Ν. Λύτρα, τον Κ. Βολανάκη, το Γ. Ιακωβίδη, το Ροϊλό και το Γερανιώτη. Συνέχισε στο Μόναχο υποστηριζόμενος οικονομικά από το γιατρό Χαρμή, παράλληλα δε και για έξι μήνες το 1910 εργάστηκε στο Βερολίνο με τον Μαξ Λίμπερμαν έναν από τους δασκάλους του γερμανικού εξπρεσιονισμού. Από το 1911 παρέμεινε στο Μόναχο εργαζόμενος για πολλά χρόνια. Το 1935 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου όμως δεν βρήκε καμιά αναγνώριση. Η ζωγραφική του κινείται στο κλίμα του εξπρεσιονισμού, διακρίνεται όμως από μια ιδιαίτερη έμφαση στην ανθρώπινη μορφή, μια εσωτερικότητα και μια ποιητική πνοή

Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών - Εκδοτικός Οίκος «ΜΕΛΙΣΣΑ»

November 8, 1885 - October 22, 1959) was a major Greek expressionist painter.

He studied painting at the Athens School of Fine Arts with teachers such as Nikiphoros Lytras and Konstantinos Volanakis, Georgios Roilos and Dimitrios Geraniotis. In 1907 he moved to Munich to continue his art studies with Otto Seitz. In 1910 he moved to Berlin where he was taught from Max Liebermann. In 1917 he has already adopted elements of German expressionism movement in his own individual artistic style. He became very soon a respected artist in Germany and he had his first contract with the Barhfeld gallery. In 1927 in Chemnitz there was a large exhibition of his work. Between 1929 and 1932 he travelled and lived in Paris with the financial support of the Barhfeld gallery. Due to the financial crisis across Europe he had to return to Eichenau near Munich, where he had built a house. Unfortunately, expressionism was gradually fading away in Germany with the rise of nazism in Germany's politics.

In 1934 he returned to Greece. To his own disappointment he failed to take a position at the School of Fine Arts of Athens. Initially, Bouzianis was treated with hostility from the Athenian artistic circles who started to appreciate his oeuvre after his exhibition at Parnassos gallery in 1949.

In 1950 he represented Greece at the Venice Biennale and in 1952 he was awarded with the first award of the Guggenheim competition for Greece.

His house after his death in Dafni, Attica has been converted to a museum. His paint­ings are today exhibited at the National Gallery of Athens and in many other museums in Greece and abroad.